Banknot o nominale 50 zł wyemitowany przez Bank Polski z miejscem i datą emisji: Warszawa 1 września 1929 r., seria i nr: DJ 6281171. Lewy margines awersu (i prawy rewersu) szerokości 5,3 cm, na którym znak wodny: popiersie Stefana Batorego w czapce na głowie - profil na awersie skierowany w prawo. Nad popiersiem liczba 50, pod nim litery "ZŁ". Awers: nadruk prostokątny z dużym owalem pośrodku, wyglądem przypominający kartusz herbowy. W owalu od góry napisy: nazwa instytucji emisyjnej, nominał słownie, miejsce i data emisji oraz podpisy kierownictwa banku. Nad kartuszem wpisany w koło nominał cyframi. Po obu stronach kartusza dwie postaci. Po lewej kobieta w wiejskim stroju z sierpem w prawej dłoni i snopem zboża przerzuconym przez ramię, u jej stóp złożone plony ziemi. Po prawej postać boga Hermesa-Merkurego (opiekuna rzemiosł i handlu) z kaduceuszem w lewej ręce i czapką ze skrzydłami na głowie, u jego stóp złożone: kotwica, młot, kilof i koło zębate. Na szerszych marginesach nadruku i w jego rogach nominał i inicjały "BP". Na dolnym marginesie nadruku seria i numer banknotu. Rewers: nadruk prostokątny, na którym ułożone obok siebie dwa medaliony w kształcie koła; w medalionach dwa rysunki niezidentyfikowanych budynków miejskich. Między medalionami kaduceusz i dwa rogi obfitości skierowane wylewami w dół. Cała kompozycja na granatowym prostokątnym tle. W rogach prostokąta nominał i inicjały "BP". Nad prostokątem nazwa instytucji emisyjnej, pod nim nominał słownie. Poniżej dwa prostokąty z tekstami uwierzytelniającymi banknot, między którymi orzeł polski w koronie. Na bocznych marginesach nominał cyframi w kole.